بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا صاحب الزمان
از باورهای عمومی جهان اسلام، به ویژه جامعه تشیع، اعتقاد به مهدویت و آمدن مصلحی بزرگ است. آن که تلاشهای شبانه روزی دیگر مصلحان و مشعلداران هدایت را به ثمر می رساند و انسان گرفتار کج رویها و دلخوشی های زودگذر و اضطراب و دودلی و حیرت را نجات می بخشد. به راستی انتظار وجود چنین نجات بخشی دلهای مرده را زنده می کند و مردم را از نومیدی، که بزرگترین مشکل روانی قرن معاصر است، رها می سازد. پیامبر گرامی اسلام چنین انتظار مثبت و سازنده ای را عبادت و بندگی خداوند سبحان برشمرده، می فرماید:
افضل اعمال امتی انتظار فرج الله - عزوجل-; برترین و والاترین کارهای امت من داشتن امید و تلاش در راستای فرج الهی است.
و امیرمؤمنان علی بن ابی طالب(ع) نیز فرموده:
انتظروا الفرج و لاتیاسوا من روح الله فان احب الاعمال الی الله - عزوجل - انتظار الفرج; شما امیدوار فرج و گشایش الهی باشید و از کمکهای خداوند نومید نگردید; همانا برترین اعمال در نزد خالق یکتا انتظار فرج است.
کی رفته ای زدل که تمنا کنم تو را
کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تو را
غیبت نکرده ای که شود طالب حضور
پنهان نگشته ای که هویدا کنم تو را....
امیرمؤمنان(ع) فرمود: [امام] غایب ما دو غیبت خواهد داشت که یکی طولانی تر از دیگری است. در دوران غیبت او، تنها کسانی در اعتقاد به امامتش پایدار می مانند که دارای یقینی استوار و معرفتی کامل باشند.